Oud worden is mooi maar oud zijn is een opgave Dit vertelden een cliënt altijd... Dhr was ons altijd erg dankbaar voor alle goede zorgen die hij kreeg van ons,en dit vertelden hij je dan ook meerdere malen. Vakantie gaan dat deed hij niet hij zag overal tegenop dan moest hij geholpen worden met alles naar de wc naar bed en in de nacht Nee hij bleef thuis Maar een paar maanden geleden ineens Ja hij ging mee... Yes eindelijk we wisten dat hij er zo van zou genieten Zo gezegd zo gedaan opgegeven en mee gaan De weken ervoor zei hij steeds Ik ga niet mee moet met alles geholpen worden en ben zo moe,als ik daar moet lopen. Nu was hij thuis ook altijd moe en daar wisten we waar we hem neer gingen zetten en dat de afstand net zo ver was. Ik met me collega overlegt maar besloten om toch mee te laten gaan omdat we wisten dat hij zou genieten. En een zondag op de boot stonden we hem op tewachten,daar kwam hij wij riepen hem en hij zwaaiden gelijk en je zag zijn gezicht ontspannen jullie helpen me he? Wij zeiden zeker weten daarom zijn we mee lachend... Naar binnen geloosd en aan de koffie gezet. Eenmaal daar zag hij bekende van ons cliënten en vrijwilligers en personeel. Lekker gegeten en naar bed. Dat was wel effe vreemd lig ik bij een kerel op de kamer? Wij grapten nog en zeiden heb je liever een jonge dame? Hij lachten en zei als hij maar niet snurkt. Na redelijk goed tehebben geslapen begonnen we aan de dag. Er lekker op uit,heerlijk varen eten spelletjes doen en genieten. Wat een eten zei hij ik kom niks te kort. Na een dag tehebben gevaren gingen we er op uit even een frisse neus halen even naar buiten... In de rolstoel en lekker ergens een borrel drinken daar genoot hij van.. Dhr was een man van de tijd want het was al etenstijd en ik mis het eten toch niet hè?vroeg hij steeds. Wij verzekerden hem dat het eten op ons wachten en niet andersom. Terug op de boot...pffff gelukkig we kregen eten. Er vroeg iemand was het koud? Het is gezond weer antwoorden hij... Na een avond bingo ging dhr naar bed. Hij viel bij de bingo al bijna in slaap maar hij moest hem uitspelen. Na een beste nachtrust begonnen we aan een nieuwe dag de laatste voor dhr achteraf..... Een dag gevaren geklets gelachen kwamen we aan in Harlingen en we gingen van boord. Mijn collega liep met dhr dit hadden we gedaan omdat dhr graag vastigheid nodig had. Alle winkel mochten we in wat moet ik betalen zei hij? We zeiden niks we nemen jou mee dus wij betalen. Op een terras heerlijk genoten van de borrel en een saucijzenbroodje. En toen weer terug... Dhr wilden vroeg naar bed hij was moe. Niet gek want als je normaal in je stoel zit en weinig doet doe je nu heel veel en zie je heel veel. Dus prima naar toilet en naar bed. Later in de avond roept me collega me en bij binnenkomst zie ik het aan dhr en aan me collega dit gaat niet goed. Gauw een verpleegkundige geroepen en actie genomen. Doordat dhr slecht overeind kon zitten twijfelden ik geen moment ben op het bed geklommen en achter dhr gaan zitten zo kon hij tegen me aanleunen. We hebben de hap gebeld en er werd een ambu gebeld. Bij binnenkomst ging het snel dhr aangekoppeld aan monitor.en op de brancard geholpen. Er mocht 1 iemand mee in een spilt second besloot ik om mee te gaan en niet me collega . Met de eerste contact pers had ik al contact gehad en deze was dankbaar dat ik mee ging en bleef In de morgen kwam ze zelf. In het zhuis dhr geholpen onderzoek gedaan,omdat dhr onrustig was kreeg hij medicatie waar hij uiteindelijk in een diepe slaap vielen niet meer van ontwaakte. Een hele nacht bij hem aan het bed gezetten. Zijn hand vastgehouden en af en toe gepraat toen ,moest ik weg omdat de boot anders vertrok. Na meegeholpen aan de ochtendzorg heb ik dhr een kus op zijn voorhoofd gegeven en hem een goede reis gewenst en gezegd tot ooit.... Dhr zijn nichtje was onderweg dus dhr was heel even alleen Na 3 kwartier terug tezijn en al varende belden zijn nichtje dat hij net was overleden. Heb me collega opgezocht en we hebben samen uitwaaiend op het dek staan huilen. Op dit moment spookt alles door je hoofd hadden we dit kunnen voorkomen wat hadden we kunnen doen....... Het gevoel zal moeten slijten denk ik. De collega’s op de hoogte gebracht en de steun van je collega’s doet je goed. Er is een man weg die gemist wordt. De hemel heeft er een leuke lieve maar ook ondeugende man bij....... Dinsdag gaan we naar de uitvaart ik hoop dat ik/we het iets kunnen afsluiten en een plekje kunnen geven. Ik schrijf dit met toestemming van de familie....

Posted by yvonnedepan at 2023-05-14 08:50:45 UTC