Ik ben niet werkzaam in de zorg, maar ben mantelzorger voor mijn moeder en was dat voor mijn man, toen hij kanker had. Hij is vorig jaar geopereerd en gelukkig is dat heel goed gegaan. Ik merk dat het zwaar was, het is héél intensief. Ik heb een onmetelijk respect voor mensen in de zorg. Mijn vader heb ik drie jaar geleden heel intensief in zijn laatste weken 'begeleid'. Hij werd in het verzorgingstehuis goed verzorgd en ik had echt soms het gevoel dat ik 'samenwerkte' met het zorgteam. Het was emotioneel een van de moeilijkste dingen in mijn leven, maar ook een van de mooiste. Wat mij erg goed deed, was dat men ook oog had voor mijn moeder en mij. Fantastisch! Dat maakt het verlies van mijn lieve vader wat draaglijker. Ik ben dichteres (amateur) en heb aan een bundel meegewerkt van een schrijverscollectief in Midden-Groningen. Zij hebben oudere mensen (levens)verhalen laten vertellen, en dat omgezet in poëzie. Een prachtig boek is dat geworden. De intervieuws werden gehouden door veelal jonge mensen, die zo leerden van de ouderen. En voor de ouderen was het leuk omdat er geīntesseerd naar hen werd geluisterd. En zo even iets minder eenzaam waren. Win-win situatie dus. Ik wil hiermee zeggen dat ook als je niet in de zorg werkt, maar mensen daarin wel een warm hart toe draagt, kun je je nog op een soortgelijke manier inzetten. Veel liefs, Irene

Posted by irene1977 at 2023-04-05 20:03:03 UTC