Ik was werkzaam op een PAAZ afdeling. Een patiënte was binnen gekomen en had een TS gedaan met pillen. Ze was net overgenomen van de SEH. Ik kwam op haar kamer. Ze lag onder de dekens. Ik vroeg hoe het was. Slecht. Ze baalde dat ze nog leefde. Ze schaamde zich dood. Nu ben ik een patiënt zei ze, terwijl ze ook een baan heeft. Ik zei...ik zie jou als een mens die even vastloopt en toevallig noemen we dat gemakshalve patiënten....maar voor mij ben jij een mens. Fijn dat je hier bent en we luisteren en kijken graag met je mee wat er allemaal speelt in je leven en waar we je kunnen helpen. Ze kwam met haar hoofd onder de dekens vandaan. Als je in de groep wilt komen, ben je van harte welkom! Kijk maar even. Ik loop af en toe even bij je binnen om te kijken hoe het gaat. De volgende ochtend besluit ze aan het ontbijt in de groep te komen. We hebben mooie gesprekken gehad en zij ging zichzelf steeds beter begrijpen en er kwam weer overzicht, hoop en positieve gevoelens. Toen ze met ontslag ging bedankte ze voor het geduld en dat ze mocht zijn wie ze was en voor de gesprekken van hart tot hart. Dan ben ik het meest gelukkig als verpleegkundige. Dat mensen hun leven weer zien zitten en verder kunnen.

Posted by josienhanewald at 2023-04-07 09:29:08 UTC