It’s a prison… ‘Goodmorning!’ ‘O no Goodmorning, I’m so tired! ‘ ‘ow hmm je ziet er anders aardig wakker uit? ‘ ja ik ben wakker’ wetende dat jij het liefst de hele dag met de gordijnen dicht op bed ligt en alle zorg weigert geef je mij deze ochtend toch een klein beetje hoop! ‘ aah dat is fijn ga je mee een ontbijtje eten dan?!’ ‘ waarom nu al?!’ ‘ nu al?! Ben je vroeger ambtenaar geweest? het is verdorie al kwart over 9’ je kijkt mij aan met een blik van ja nou en?.. ‘jaja sorry.. ik weet het ik ben een kwartier te laat, maar dat vind je vast niet erg’ 😉 ‘ haha nee 9 uur al sjonge jonge wat moet ik allemaal dan vandaag’ ‘ wat je vandaag moet? Waar heb je zin in vandaag? Douchen?’ ‘ ja nou misschien wel ja maar misschien later niet nou al hoor rustig aan rustig aan.’ Mijn mond valt open van verbazing, ‘misschien is geen nee! Hé het enige wat ik dan vanmorgen van jou verwacht is dat je een broodje komt eten en je medicatie komt halen’ ‘ o nou.. dat klinkt al een stuk beter’ ‘top! Spreken we dat af. Dan zie ik je zo’ normaal gesproken moeten we je een stuk of 3 keer roepen voor je in beweging komt. Ik sta dan ook met enige verbazing te kijken als je de huiskamer binnen komt lopen. Om half 12 klop ik bij je aan om te kijken of je nog wil douchen. Je deur zit op slot. ‘ mag ik binnen komen?’ ‘ jaja’ ‘ hoe is het nou?’ ‘ bad.. bad.. ik begrijp het allemaal niet waarom ben ik hier, elke ochtend wordt ik wakker in this prison, ik wil naar mijn appartement ik wil mijn kinderen zien spelen op het veldje voor het huis, ik wil ontbijtjes voor ze maken, ik wil voor mijn ex-vrouw zorgen, ik wil gewoon mijn leven weer terug. Als dat niet kan dan ga ik naar mijn broer in Engeland dan zorgt die voor mij. Ik ben hier nog voor mijn kinderen, de jongste is 13.. alsjeblieft laat mij toch gaan ik heb toch niks verkeerd gedaan man!’ Tranen schieten in je ogen.. je hebt een niet aangeboren hersenletsel na een heftig motorongeluk, je bent gaan drinken en inmiddels speelt ook Korsakov een rol in jouw leven. Ziekte inzicht heb je niet, de zelfzorg is laag, maar hulp accepteer je niet. Je bent een enorme vechter, een vechter tegen emoties, tegen hulpverleners tegen het moeten leven met de beperkingen die nu onderdeel zijn van je leven. Je zwaait met je armen door de lucht, je bent zichtbaar geagiteerd. ‘ het is ook allemaal hartstikke klote..’ ‘ ja.. ja.. dat is het! Ik ga nu slapen en dan loop ik weg! En als jullie de voordeur niet open doen dan klim ik wel weer over het hek! Want ik ga naar een vriend! Laat me nou maar even met rust’ Een uur later kom je de huiskamer binnen. ‘ mag ik wel roken dan? Of zitten daar ook al beperkingen op?!’ ‘ draai maar een sigaretje dan loop ik met je mee om hem aan te steken’ boos loop je naar het bankje. Na 5 min kom ik naast je zitten. ‘ ja nou ik ben niet echt in de mood om te praten nu’ ‘ geeft niet hoeft ook niet, ik zie dat je het moeilijk hebt en ik zou er graag voor je willen zijn. Van mij hoef je niet te praten maar ik wil je wel laten weten dat ik er voor je ben’ je leunt naar voren met je ellebogen op je knieën en je hoofd naar beneden’ ik leun achterover en even sluit ik mijn ogen om ondertussen ook een beetje van het zonnetje te genieten. Als ik mijn ogen weer open doe draai je gauw je hoofd weer weg. ‘ weetje, ik heb 3 kinderen, ik had een mooi appartement, i had a job, ik reed motor en nu? Nu is mijn huis voor de aankomende 3 jaar verhuurt.. it’s very painful do you understand that?!’ Je klemt je kaken op elkaar. Je bent boos en ja terecht boos. ‘ ja ik kan mij voorstellen dat dat wel wat met je doet, het valt allemaal niet mee..’ ‘ ja I’m angry!! Maar ik zal jullie nooit wat aandoen. Ik wil gewoon mijn vrijheid terug! Laat mij mijn ding doen! In kom heus wel weer terug! Ik wil naar de bank ze hebben mij alles geblokkeerd!! Ik kan niet eens bij mijn eigen geld.. laat mij dat nou gewoon even fixen’ ‘ maar wat als ze daar niks voor je kunnen doen?’ ‘ dan ga ik naar mijn vriend’ ‘ kan ik raden wat je daar gaat doen?’ ‘ ja dat kan jij ja..’ ‘ dat is toch het geen waarvoor wij jou willen beschermen? Dan ben je weer terug bij af en continu onder invloed van alcohol.. ik weet dat je niet op die irritante positieve verhalen zit te wachten.. maar ondanks dat je in jouw bewoording hier nu in deze gevangenis zit heb je nog wel wat om voor te vechten.’ Je leunt weer voorover en buigt je hoofd naar de grond even blijft het stil tot we ineens iemand je naam horen schreeuwen. Je hoofd gaat omhoog en je ogen beginnen weer te stralen. ‘ storen we?!’ ‘ nee hoor zeker niet ik maak plaats voor jullie!‘ ik geef je een knipoog en wens je een fijne dag met je dochter. Ik hoop dat er gauw een passende plek gevonden wordt waar je je meer op je gemak voelt.

Posted by moniquepost at 2023-07-06 17:01:51 UTC