Op sommige momenten, vooral met alle (media)berichten over de zorg, moet ik echt even bewust nadenken over waarom ik ook al weer zo graag wilde herregistreren als Verpleegkundige. Want zo langzamerhand snap ik alle tekorten ook wel. Er lijkt een mega gapende kloof te liggen tussen degenen die alle wetten en regels rond de zorg en de financiering maken en de uiteindelijke zorgverleners. Dat vertaald zich naar onrust, zorgen, onmacht op de werkvloer. En dus ook voor degenen die de zorg ontvangen. Met als mogelijk (en veelvoorkomend) gevolg onbegrepen en ronduit agressief gedrag. Wat ik niet zo goed begrijp is dat 'hogerhand' nog altijd niet door lijkt te hebben dat elk besluit dat zij maakt directe invloed heeft. En meestal niet ten goede. Het is echt heel makkelijk weer te gaan wijzen, en boos worden is ook niet moeilijk helaas. Want er gaat, naar mijn bescheiden mening, veel niet bepaald goed. Want ja, er is personeelstekort, de 'pleegdiensten' zijn niet meer boventallig, er zijn enorme personele tekorten en uitval door omstandigheden, er wordt enorm gekort op (betaald) welzijnswerk en er wordt een groter beroep dan ooit gedaan op naasten. En nog wel meer. Maar veel gaat ook wél goed! En om nieuwe collega's te krijgen, denk ik dat we daar ook best meer aandacht aan mogen geven. Tijdens de zorg zie ik dat een bewoner die praktisch volledig non-verbaal is uit het raam staart. Ik vraag of hij een goede dag heeft, en signaleer een nee. "Heeft u pijn?" Nee. "Bent u verdrietig?" Oogcontact. "Ja." In woorden. En vergezeld met een heel diepe zucht. Even weet ik niet goed hoe te reageren, maar ik besluit mijn gevoel te volgen. "Wilt u een knuffel?" En de bewoner die zelden veel beweegt, zelden iets zegt, met wie velen moeilijk verbinden, strekt 2 bibberarmen uit. Ik bedenk me niets, en geef een voorzichtige, maar dikke knuffel. Als ik me rustig losmaak, kijkt de bewoner me indringend aan. Er volgt nog een diepe zucht. Een hand op mijn wang. En een glimlach. En dat, lieve overheid, zorgautoriteit, zorgverzekeraar en alle andere organisaties, is wat zorg is. En deze zorg kan niet geboden worden als er geen gekwalificeerd personeel is, die ruimte (lees, tijd!) krijgen een band op te bouwen, en naast deze bewoner dat ook graag willen bij de andere 5, 7, 12 bewoners op hun afdeling. In mijn opleiding leerde ik alles binnen mijn beroepsprofiel aan de hand van de CanMedsrollen. Zoek ze even op, en zie dat we prima in staat zijn goede zorg te verlenen, zonder elke stap en handeling administratief te verantwoorden. We leren elke dag bij, niet in de laatste plaats door de mensen die we mogen ondersteunen in welke zorgsetting dan ook. Willen jullie ook van ons leren dan, alsjeblieft?

Posted by tamaraharzevoort at 2023-09-27 19:34:54 UTC